چشمهایت همه چیز من است     ...

وبوته ی خیس چشمانت در نگاهم ریشه دواند و من افریده شدم . میان فاصله ی

غمگین چشمانمان     ... .

و تو برای من عزیز ترین خواهی بود ؛

و خواهم نوشت از شب خاموش چشمانت و آواز حزن انگیز نگاهت را زیر لب

زمزمه خواهم کرد     .

و تو برای من عاشقانه ترین خواهی بود ؛

آیه ی تاریکی مردمکهایت را بدرقه ی راهم خواهم کرد و راه روشن چشمهایت

راخواهم پیمود و در آنسوی پلکهای مهربان اما مغرور تو ادامه خواهم داد تا

بینهایتی سرخ . و چشمهای مضطرب من از نگاه ثابت تو می گریزند     .

و تو برای من مقدس ترین خواهی بود ؛

شبها

ترسم را پناه می برم به نگاه امن تو و با تمام وجود در کنج تاریکی غلیظ

چشمانت کز می کنم تنهاییم را . پی خواهم برد روزی دلیل روشن چشمان

جادوئیت

را برای همیشه . و پنجره ی باز چشمانت حقیقتی است که دلیل همه چیز می

تواند باشد . تولد ، تکامل و غرور در چشمان توست     . و نگاه بی تفاوت پر است

از فکرها و حرفها و صداها و     ... .

و تو برای من همیشه ترین خواهی بود ؛

که

اگر روزی ناخواسته از حقیقت چشمانت دور بمانم یک شب تو را باز خواهم

یافت

با همین چشمان عاشق ؛در خیابانهای خیس پاییزی رنگارنگ     .

یک لحظه مرا باور کن تا شکوفه دهد شاخه ی سیب و اشکم ستاره شود در

افسانه ی شب چشمان تو    .

و من

آنطرف تر از مردمک هایت دنیایی ساخته ام از نگاه و از اشک . شاید سهم من

از چشمانت ته مانده ی نگاهی خواهد بود که بارها در آینه تو را نگریسته و

مرا گریسته است . و روزی که از چشمانت افتادم و فریاد زدی برو و خواستی

نبودنم را من سخت تر از همیشه فرو ریختم ...

برچسب ها : نوشته های ادبی